-
mevsim değişimine inanmayan kuşlar göç etmeden buluşalım diye düşünerek geldim canavar şehir istanbula. bir tatlı huzur almaya geldim aslında ama buralarda huzur yok sanırım a dostlar. eski lord bi önceki gelişimde her yerdeydi. otobüs duraklarında, metro istasyonlarında, caddelerde... sevdicegiyle el ele falan tabi sürekli. bu sefer iz yoktu ondan. görmedim. belki çok yukseklerdeydim belki hala yüksekteyim. eski dostları görmekten kaçtım tanımadığım insanların evlerinde kaldım. dibine kadar bu şehrin yabancilastirmasini yaşamaya uğraştım. yaşadım kendimce. üzüldüm valla ne yalan söyliyim. hepimiz birden sevinebiliriz göğe bakalım diye bağırmak geldi içimden. ama eskisi gibi dünyayı durduracak güç kalmamış ya da her şey çok güçlenirken ben yerimde saymisim. hangisinin olduğu önemli değil aslında çünkü durdurmak istemiyorum artık dünyayı. sadece, ne bileyim, üzülüyorum... demem o ki dostlar göğe bakın. yeter dimi bu kadar kafa açtığım. saygılar efenim. -
tamam kabul ben de sıkıldım da napicaz be kamil. sonuçta her şeyi bilemiyorum altan.